W przeszłości będąc 17-latkiem próbowałem namalować Tatry - przez następne 10 lat śmiałem się z tego kawałka pilśni pomazanego farbami olejnymi. Dzisiaj kiedy patrzę na to dziwadło rozumiem jakim szaleństwem może się karmić wyobraźnia człowieka wrażliwego na uroki krajobrazu. Mimo, że zdobi dziś drzwi garażu mojego ojca - jest dla mnie bezcenny :)...
Ja się bardzo cieszę, że przestało Ci w życiu wystarczać "jedynie" chodzenie po górach. Dzięki temu mamy okazję podziwiać mnóstwo Twoich kadrów, a naprawdę jest co podziwiać. Pozdrawiam
OdpowiedzUsuńŚwietne widoczki. Chociaż nie lubię każdych gór. Wole jeziora
OdpowiedzUsuńMaćku ja nigdy nie dosięgnę takiej techniki jak Ty masz w swoich zdjęciach - wiem to, szanuję i poważam.
OdpowiedzUsuńPanie Damianie - jeziora chociaż mniej widowiskowe dają pole do popisu fotografowi - trzeba po prostu trafić na ciekawą porę dnia, pogodę i światło. Potem pozostaje jedynie to wykorzystać i pokazać w zdjęciach. Pozdrawiam
OdpowiedzUsuńSławek
Jak zwykle przeurocze kadry,świetny szczery
OdpowiedzUsuńkomentarz.Tak się zastanawiam...jak to wszystko
jest skonstruowane,że czym człowiek starszy tym
chętniej powraca myślami do chwil,obrazów,które
gdzieś tam kiedyś w głowie zostały zapisane,tkwią w naszej pamięci i nie możemy się nimi z nikim
podzielić.Chciałoby się przeżyć to wszystko jeszcze raz,podzielić radością z innymi,pokazać światu,uwiecznić na dyskach ,lecz życie płynie
dalej, zasypując nas nowymi wrażeniami i nie mamy czasu na takie fotograficzne powroty.
Ktoś mądry.. już dawno to podsumował a ja bardzo chętnie to zawsze powtarzam,że życie
składa się z żalu za straconymi okazjami,nawet
jeśli to dotyczy w tym wypadku fotografii.
Dlatego jestem zdania,że należy fotografować
wszystko co nas interesuje,co nas inspiruje,co jest ciekawe,nawet rzeczy które z pozoru wydają
się nieciekawe,błahe,kiczowate itp.Jeśli tego
nie zrobimy,obrazy te wrócą do nas po wielu
latach w naszej głowie i będziemy mieli żal do
samych siebie ,że tego kiedyś nie zrobiliśmy, że życie jest takie krótkie i że nic dwa razy
się nie zdarza(W.Szymborska).Coś o tym wiem :)
Dlatego.. jeśli jesteście zapracowanymi fotografami,robicie masowo zlecenia dla innych,zostawcie sobie zawsze trochę czasu oraz pamięci na karcie na fotografowanie tzw.bzdur,bo jak się później okaże,życie składa się głównie z tych pozornych bzdur. :)
Jeśli zamierzasz ,brać moją pisaninę na poważnie to skonsultuj się z lekarzem lub.......
Co tam u Ciebie Sławku nie ma zimy? ;)
OdpowiedzUsuńJacku - zima jest :) ale aparatu nie ma. Jakoś muszę przeżyć, bo zakupy przewiduję dopiero na marzec/kwiecień. Niestety nadwerężony budżet muszę połatać. Poza tym mamy tylko jedną pensję (moją) do dyspozycji, ponieważ żonka na razie na wychowawczym - wiesz jak jest - jak to w życiu :)
OdpowiedzUsuńGrzesiek - ale dajesz po jajach :) Ja tu czytam i się wczuwam a Ty piszesz na końcu, żebym się "skonsultował" :) Łeheheeee :)
OdpowiedzUsuńWiesz..Sławku,bo to brzmi tak trochę trywialnie.
OdpowiedzUsuńO niektórych rzeczach,trzeba się jednak przekonać samemu, eksperymentując na własnym organizmie a
ja nie jestem lekarzem ani farmaceutą ;)
Pozdrawiam!
Sławek, to jak to jest - ja patrze na swoje i Twoje zdjęcia i te drugie bardziej mi się podobają, a Ty mi piszesz że moja technika jest świetna, a Ty takiej nie osiągniesz ;-) Przecież to właśnie Twoja technika, wyczucie momentu, miejsca, operowanie światłem pozwala na pięknie uwiecznianie przez Ciebie gór.
OdpowiedzUsuńJa też chciałbym się małą refleksją podzielić - za słowami Grzegorza: "życie
składa się z żalu za straconymi okazjami,nawet
jeśli to dotyczy w tym wypadku fotografii."
Otóż niejednokrotnie zdarzyło mi się rezygnować ze zrobienia zdjęcia, ponieważ nie chciało mi się (po raz n-ty) wyciągać aparatu z plecaka, bo byłem zmęczony chodzeniem...itd. Teraz wiem że to błąd. Ostatnio przemogłem się kilkakrotnie i byłem bardzo zadowolony z kadrów wynikowych :-)